Upowszechnianie nauki
Monografie i digitalizacja
Wykonawcy/partnerzy
Opis projektu
Digitalizacja monografii naukowych ma na celu szerokie upowszechnianie wyników badań w formie cyfrowej w Internecie oraz za pośrednictwem otwartego repozytorium z zachowaniem poszanowania praw autorskich oraz praw pokrewnych. Darmowy i otwarty dostęp sprawia, że publikacje naukowe stają się lepiej widoczne i łatwiejsze do znalezienia, co prowadzi do wzrostu ich oddziaływania zarówno w środowisku naukowym, jak i w innych obszarach życia społecznego i gospodarczego. W praktyce oznacza to, że użytkownik bez konieczności logowania się i całkowicie za darmo może ściągać pliki w formacie pdf. Ponadto monografie w wersji elektronicznej zostaną przekazane do piętnastu polskich bibliotek jako egzemplarze obowiązkowe, a także do kilkudziesięciu wybranych przez Fundację placówek.
Ikonografia
zobacz galerięŹródła finansowe
Czas realizacji
Publikacje zrealizowane
Kilkanaście studiów poświęconych jednemu z najwybitniejszych teatrów Europy i jego twórcom – Juliuszowi Osterwie i Mieczysławowi Limanowskiemu, a także eksponujących analogie pomiędzy Redutą a Laboratorium Jerzego Grotowskiego. W książce znajduje się również pierwsze monograficzne opracowanie "Hebrajskiego Studium Dramatycznego w Wilnie (1927-1933)". Ponad dwudziestoletnia praca nad specyfiką teatru Osterwy różnobarwnej i inspirującej, przyciągającej rozważaniami historyka teatru, historyka kultury i antropologa. Zbigniew Osiński, tropiąc ślady Reduty, dokonuje reinterpretacji obiegowych prawd czy półprawd, formuł i nawyków badawczych.
Leszek Kolankiewicz, Dziady. Teatr święta zmarłych
Nazwana "szatańskimi wersetami teatrologii", dla jednych bluźniercza, dla innych będąca objawieniem, książka Kolankiewicza jest niewątpliwie dziełem przełomowym w polskiej myśli teatrologicznej. Wokół centralnego zagadnienia, jakim jest Mickiewiczowski projekt Dziadów (tak właśnie pisanych, nie jako tytuł dramatu), roztaczają się kręgi tematyczne, które dotyczą nie tylko interpretacji arcydramatu czy jego scenicznych realizacji, ale też prasłowiańskich korzeni obrzędu, a także związków pomiędzy teatrem a obrzędem, przy czym antropologa teatru interesuje zarówno kult Dionizosa, jak i brazylijski kult candomblé, pisma Ojców Kościoła oraz noty dziejopisów na temat bóstw prapolskich, słowem – wszelkie źródła (nie tylko te pisane), które mogą dawać świadectwo, jak i po co człowiek przedstawia.
Ewa Stusińska, Dzieje grzechu. Dyskurs pornograficzny w polskiej prozie XX wieku
Procesy przeciw pornografii literackiej, a później również filmowej i artystycznej, które rozpoczęły się od słynnej sprawy Pani Bovary i trwały przez prawie cały wiek XX, dotykają problemu prawnych, formalnych i gatunkowych wyznaczników pornografii. Czy dzieła pornograficzne mają jakąś wspólną cechę? Pomimo rozlicznych problemów definicyjnych można wyodrębnić jedną – pornografia nie jest i nie była nigdy formą seksualności spotykaną w naturze. Innymi słowy – pornografia jest dziedziną kultury. Dlatego celem tej książki jest potraktowanie pornografii jako kategorii kulturowej, przyjrzenie się jej z dystansu, ograniczenie obiegowej oczywistości, zanalizowanie teoretycznego i praktycznego kontekstu oraz naszkicowanie chociaż w uproszczony sposób jej historii. Praktycznym celem jest zaś zaproponowanie metodologicznej podstawy porn studies, a także pokazanie, jak w krytyczny sposób czytać pornografię literacką.